Anlatamayan

Kalem tükenmeyeceğine söz verdi ve ben yazmaya başladım..
Ne yalancı kalem.
Daha ilk cümlemi bitiremeden tükendi

Yazacaklarımdan korktu belki?
Görmek istemediği şeyleri kağıda yazmaktan korktu.
Ne düşünceli kalem.

Kağıdın umrunda mıydı sanki?
Bak yanmadı hala
Satır başları da bembeyaz
Kirletmedi kalem onu.
Kelimelerini yazarken yırtmadı kağıdı
Ama kağıt onu tüketti.

O kadar güçlükle yazıyor ki kalem
Bir o kadar da dikkatli
Kağıdı benliğiyle doldurmak istiyor
Ama ona zarar vermemek için kendinden bile korkuyor..

Kağıda bastıramadığı kelimeler içinde mürekkebine karışıyor 
Kalemi tüketiyor.
Ne duygusal kalem..

Az sonra kenara atılacağını bilmiyor
Bir kalemliğin içinde kağıda kavuşabilmeyi bekleyeceğini..
Ve yine bekleyeceğini...
Ne zavallı kalem..

Kağıda bir daha yazabileceğini düşünecek kadar zavallı!

Ey kalem!
Kendine itiraf edemesen de kağıdın sonuna gelmek üzeresin.
Ama sen yazmaya devam et belki kağıdın son kalemisin..


24.08.09
Tuğba YILMAZARSLAN